آهنگ "آینه" با صدای مخملین گوگوش و ملودی و تنظیم بینظیر واروژان، یکی از قلههای موسیقی پاپ ایران در دهه ۵۰ محسوب میشود. شعر شهیار قنبری با استفاده از استعارهی آینه، به زیبایی به موضوع خودشناسی و گذر عمر میپردازد. این آهنگ به دلیل ساختار منحصربهفرد و اجرای احساسی گوگوش، همواره جایگاه ویژهای در میان مخاطبان داشته است.